بررسی تأثیر کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشا بر ناکارایی سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی

وجود عدم تقارن اطلاعاتی و تضاد منافع بین مدیران و سهامداران، موجب بروز پدیدۀ خطر اخلاقی می‌شود. خطر اخلاقی به این معناست که امکان دارد مدیران تصمیماتی اتخاذ کنند که منافع سهامداران را تأمین نکند. از جمله تصمیمات ناکارا، می‌توان به سرمایه‌گذاری بیشتر یا کمتر از حد نیاز در نیرو اشاره کرد. یکی از راه‌های جلوگیری از اتخاذ تصمیمات ناکارای سرمایه‌گذاری، ارتقای کیفیت گزارشگری مالی است؛ زیرا این کار موجب افزایش نظارت ذی‎نفعان بر تصمیمات مربوط به تعیین تعداد نیروی انسانی واحد تجاری، می‌شود. در این پژوهش‌، تأثیر دو مؤلفۀ کیفیت گزارشگری مالی (کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشا) بر درجۀ ناکارایی سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی (بیش‎سرمایه‌گذاری و کم‎سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی) در نمونه‌ای متشکل از 107 شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زمانی 1382 تا 1393 بررسی شده است. نتایج پژوهش در کل نشان می‌دهد با افزایش کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشا، میزان بیش‎سرمایه‌گذاری و کم‎سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی کاهش می‌یابد و شرکت‌ها تعداد بهینه‌تری از کارکنان را به خدمت می‌گیرند.